European Centre for Zoroastrian Studies

  • Plein écran
  • Ecran large
  • Ecran étroit
  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size
E-mail Print

جشن سده بر تمامی ايرانيان فرخنده باد

سده،جشن آتش جشنی که در دلها نور می پاشد و آنهارا با يکديگر پيوند ميدهد.
ا ز ديدگاه نجومي نياكان ما در روزگاران كهن، سال را به دو پاره بخش مي‌كردند. تابستان كه هفت ماه به درازا مي‌كشيد در نخستين روز فروردين ماه آغاز و آخرين روز مهر ماه پايان مي‌يافت.

زمستان از آغاز آبان ماه ميآغازيد و تا پايان اسفند به طول مي‌انجاميد.جشن سده، سومين روز از آغاز زمستان و يا سد روز و شب (پنجاه روز و پنجاه شب) به آغاز تابستان بود...

تابستان ازنُخُستين روز آبان يا ماه آبها آغازمي شد و سده، سد روز پس از آغاز زمستان بزرگ بود.

نياكانمان برين باور بودندكه در آن زمان، زمستان سخت پايان يافته يا به گفته اي "كمرسرماشكسته مي شد.

" آنها، به شادي پايان يافتن سختي زمستان، جشن برپا مي كردندو آن را "جشن سده " مي خواندند. پدران و مادرانمان،. برين انديشه و باورند كه ايرانيان ما با برگزاري "جشن سده" به گونهاي با شكوه به پيشباز نوروز رفته اند. زيرا، در زمان برگزاري "جشن سده" سد شب و روز به نوروز مانده است. منوچهري از اين گروه بوده و گفته است:


وينك بيامدست به پنجاه روز پيش جشن سده، طلايه ي نوروز و نوبهار

You are here: